GÜNEŞİN SOFRASINDA SÖYLENEN TÜRKÜ
Dalgaları karşılayan gemiler gibi,
gövdelerimizle karanlıkları yara yara
          çıktık, rüzgarları en serin
                       uçurumları en derin
                                havaları en ışıklı sıra dağlara.
Arkamızda bir düşman gözü gibi karanlığın yolu.
Önümüzde bakır taslar güneş dolu.
Dostların arasındayız!
Güneşin sofrasındayız!

Dağlarda gölgeniz göklere vursun,
                       göz göze
                                    yan yana
                                                  durun çocuklar.
Tasları birbirine vurun çocuklar.
Doldurun çocuklar,
doldurun
              doldurun
                            doldur içelim.
Başları
          göklere
                      atalım
                      serden geçelim...
Heeey, nerden geçelim?
Yalnayak
              koşarak
                          devlerin
                                       geçtiği
                                                 yerden geçelim.

Heeey
         hop
Heeeey
           hep
                birden geçelim
Doldurun çocuklar,
doldurun
              doldurun
                            doldur içelim.

Dostların arasındayız!
Güneşin sofrasındayız!.
 

 

ASYA-AFRİKA YAZARLARINA

Kardeşlerim

bakmayın sarı saçlı olduğuma

ben Asyalıyım

bakmayın mavi gözlü olduğuma

ben Afrikalıyım

ağaçlar kendi dibine gölge vermez benim orda

                                     sizin ordakiler gibi tıpkı

benim orda arslanın ağzındadır ekmek

                    ejderler yatar başında çeşmelerin

                    ve ölünür benim orda ellisine basılmadan

                                    sizin ordaki gibi tıpkı

bakmayın sarı saçlı olduğuma

ben Asyalıyım

bakmayın mavi gözlü olduğuma

ben Afrikalıyım

okuyup yazma bilmez yüzde sekseni benimkilerin

şiirler gezer ağızdan ağıza türküleşerek

şiirler bayraklaşabilir benim orda

                             sizin ordaki gibi

kardeşlerim

sıska öküzün yanına koşulup şiirlerimiz

                                            toprağı sürebilmeli

pirinç tarlalarında bataklığa girebilmeli

                                            dizlerine kadar

bütün soruları sorabilmeli

bütün ışıkları derebilmeli

yol başlarında durabilmeli

                  kilometre taşları gibi şiirlerimiz

yaklaşan düşmanı herkesten önce görebilmeli

cengelde tamtamlara vurabilmeli

ve yeryüzünde tek esir yurt tek esir insan

gökyüzünde atomlu tek bulut kalmayıncaya kadar

malı mülkü aklı fikri canı neyi varsa verebilmeli

                                      büyük hürriyete şiirlerimiz

 

 

DAVET

Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
                        bu memleket bizim.

Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benziyen toprak,
                        bu cehennem, bu cennet bizim.

Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu,
                        bu dâvet bizim...

Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
                        bu hasret bizim...

                                                            (Kuvâyi Milliye'den)



MAVİ GÖZLÜ DEV, MİNNACIK KADIN
VE HANIMELLERİ

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
                 bahçesinde ebruliii
                         hanımeli
                                   açan bir ev.

Bir dev gibi seviyordu dev.
Ve elleri öyle büyük işler için
                    hazırlanmıştı ki devin,
yapamazdı yapısını,
                    çalamazdı kapısını
bahçesinde ebruliiii
                hanımeli
                         açan evin.

O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Mini minnacıktı kadın.
Rahata acıktı kadın
          yoruldu devin büyük yolunda.
Ve elveda! deyip mavi gözlü deve,
girdi zengin bir cücenin kolunda
        bahçesinde ebruliiii
                hanımeli
                         açan eve.

Şimdi anlıyor ki mavi gözlü dev,
dev gibi sevgilere mezar bile olamaz :
bahçesinde ebruliiiii
                    hanımeli
                         açan ev..



TÜRK KÖYLÜSÜ

Topraktan öğrenip
                  kitapsız bilendir.
Hoca Nasreddin gibi ağlayan
                  Bayburtlu Zihni gibi gülendir.
Ferhad'dır
             Kerem'dir
                         ve Keloğlan'dır.
Yol görünür onun garip serine,
analar, babalar umudu keser,
kahbe felek ona eder oyunu.
Çarşambayı sel alır,
bir yâr sever
                el alır,
kanadı kırılır
                çöllerde kalır,
ölmeden mezara koyarlar onu.
O, "Yunusu biçâredir
     baştan ayağa yâredir",
ağu içer su yerine.
Fakat bir kerre bir derd anlayan düşmesin önlerine
ve bir kerre vakterişip
                           "- Gayrık yeter!.."
                                             demesinler.
Bunu bir dediler mi,
"İsrâfil surunu urur,
         mahlukat yerinden durur",
toprağın nabzı başlar
                       onun nabızlarında atmağa.
Ne kendi nefsini korur,
                       ne düşmanı kayırır,
"Dağları yırtıp ayırır,
kayaları kesip yol eyler âbıhayat akıtmağa..."



KEREM GİBİ

Hava kurşun gibi ağır!!
Bağır
     bağır
          bağır
                bağırıyorum.
Koşun
      kurşun
            erit-
               -meğe
                      çağırıyorum...

O diyor ki bana :
- Sen kendi sesinle kül olursun ey!
                                   Kerem
                                      gibi
                                         yana
                                              yana...
"Deeeert
         çok,
            hemdert
                   yok"
Yürek-
       -lerin
kulak-
       -ları
           sağır...
Hava kurşun gibi ağır...

Ben diyorum ki ona :
- Kül olayım
             Kerem
                 gibi
                    yana
                         yana.
Ben yanmasam
              sen yanmasan
                       biz yanmasak,
                       nasıl
                           çıkar
                                karan-
                                       -lıklar
                                          aydın-
                                               -lığa...

Hava toprak gibi gebe.
Hava kurşun gibi ağır.
Bağır
      bağır
           bağır
                 bağırıyorum.
Koşun
      kurşun
            erit-
               -meğe
                        çağırıyorum.....



VATAN HAİNİ
"Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet.
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."
Bir Ankara gazetesinde çıktı bunlar, üç sütun üstüne, kapkara haykıran puntolarla,
bir Ankara gazetesinde, fotoğrafı yanında Amiral Vilyamson'un
66 santimetre karede gülüyor, ağzı kulaklarında, Amerikan amirali
Amerika, bütçemize 120 milyon lira hibe etti, 120 milyon lira.
"Amerikan emperyalizminin yarı sömürgesiyiz, dedi Hikmet
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ."

Evet, vatan hainiyim, siz vatanperverseniz, siz yurtseverseniz, ben yurt
hainiyim, ben vatan hainiyim.
Vatan çiftliklerinizse,
kasalarınızın ve çek defterlerinizin içindekilerse vatan,
vatan, şose boylarında gebermekse açlıktan,
vatan, soğukta it gibi titremek ve sıtmadan kıvranmaksa yazın,
fabrikalarınızda al kanımızı içmekse vatan,
vatan tırnaklarıysa ağalarınızın,
vatan, mızraklı ilmühalse, vatan, polis copuysa,
ödeneklerinizse, maaşlarınızsa vatan,
vatan, Amerikan üsleri, Amerikan bombası, Amerikan donanması topuysa,
vatan, kurtulmamaksa kokmuş karanlığımızdan,
ben vatan hainiyim.
Yazın üç sütun üstüne kapkara haykıran puntolarla :
Nâzım Hikmet vatan hainliğine devam ediyor hâlâ.
www.nazimhikmet.info










www.nazimhikmet.info